Adriana Rak BEZMIAR CIERPIENIA [RECENZJA]



Cześć!
Dzisiaj przychodzę z recenzją książki Adriany Rak Bezmiar cierpienia. Egzemplarz tej powieści mam dzięki uprzejmości Doroty (autorki bloga cośdladuszyidlaciała). Jest to już kolejna książka autorki, wydana pod skrzydłami wydawnictwa WasPos. Dla mnie jest to zupełna nowość - jeśli chodzi o twórczość Pani Rak oraz o książki wydawane przez te wydawnictwo.
Ze strony technicznej, to co rzuciło mi się w oczy i to co lubię w książkach, to rodzaj papieru. Nie przepadam za książkami wydrukowanymi na takich zwykłych, białych kartkach, z których korzystamy w swoich domowych drukarkach. Lubię jak kartki są delikatnie zażółcone, pachnące drukarkom. 

Od wydawnictwa:
Dwudziestojednoletnia Izabela właśnie zakończyła trudny związek, do czego skłoniła ją niewierność ukochanego. Dziewczyna jest załamana, ale z pomocą najbliższych staje na nogi i postanawia opuścić swój malowniczy Gdańsk, by wyjechać do Łeby, gdzie ma zacząć sezonową pracę.

Adam to dwudziestoletni, niezwykle dojrzały, ale też pogubiony chłopak, który z powodu ciężkiej sytuacji życiowej musi podejmować się każdej pracy. Wyjazd do Łeby i opuszczenie swojego dwuletniego synka to dla niego konieczność. Chłopak żyje z dnia na dzień, bo doskonale zdaje sobie sprawę z tego, w jak beznadziejnej sytuacji się znalazł.

Ta dwójka poharatanych przez los młodych ludzi poznaje się przypadkiem w restauracji, w której pracuje Adam. Już od pierwszych chwil nawiązują ze sobą niezwykłą więź, która przetrwa wiele przeciwności losu… Czy jednak przyjaźń wystarczy, by zapobiec temu, co podpowiadają myśli?


Ode mnie:
Bardzo podoba mi się styl pisania Pani Adriany. Pomimo trudnego tematu, czyta się bardzo przyjemnie i szybko. Opisywana historia pochłonęła mnie od pierwszej strony. Ciężko było odłożyć niedokończoną książkę na półkę. Niekiedy wzruszająca, zmuszająca do przemyśleń opowieść poniekąd przedstawiająca życie autorki. Autentyczność sprawia, że obok tej powieści nie można przejść obojętnie. Książka jest wielowymiarowa: z jednej strony lekka (bo jak już wspomniałam, bardzo spodobał mi się styl autorki) a z drugiej ciężka, bo porusza tematy, o których wolimy nie rozmawiać. Bo jest nam łatwiej coś pominąć i udać, że problemu nie ma, niż rzeczywiście się nad problemem pochylić.
Ze strony pedagogicznej (bo jakby nie patrzeć oprócz bycia położną jestem również pedagogiem) bardzo podoba mi się umieszczenie na końcu książki Telefonów Antydepresyjnych. Przeznaczone nie tylko dla osób dorosłych, ale również dla młodzieży.
Czy polecam tę powieść? Tak, bo mam wrażenie, że autorka w swoich powieściach ma do przekazania jakiś głębszy sens. Ma swoją misję. I to się bardzo chwali!

Jestem ciekawa czy znacie twórczość tej autorki?

8 komentarzy :

  1. Cieszę się, że ci się podobała, mam jeszcze jedną książkę tej autorki Zagubieni, jakby co daj znać czy też chcesz pożyczyć :)

    OdpowiedzUsuń
  2. POwiem Ci że zapowiada się ciekawie, ta tematyka też jest w obszarze moich zaintresowań :D

    OdpowiedzUsuń
  3. Książka wydaje sie bardzo ciekawa. Ja tej autorki nie czytałam jeszcze żadnej książki

    OdpowiedzUsuń
  4. Już sam opis brzmi niezwykle zachęcająco. Z chęcią sięgnęłabym po tę książkę :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Opis brzmi zachęcająco . Chętnie sięgnełabym po tę pozycję;)

    OdpowiedzUsuń
  6. Świetna jest ta książka! Zabrałam ją na urlop i przeczytałam w oka mgnieniu, także naprawdę polecam, jeśli ktoś się zastanawia czy warto :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Akurat kupiłam tę książkę przyjaciółce na święta ;) Pewnie jej się spodoba!

    OdpowiedzUsuń
  8. Książka z autografem, jak miło :) Na pewno o wiele lepiej się czyta :)

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za KAŻDY komentarz.
Proszę pamiętaj jednak, że wraz z pozostawieniem komentarza,zgadzasz się na przetwarzanie danych osobowych, wynika to z rozporządzeniem RODO.

Copyright © 2014 Lifestyle by Miritirllo , Blogger